Terug naar Hoensbroek

Donderdag 19 december

Op het moment dat ik dit schrijf, zijn we onderweg naar Hoensbroek voor een terugkom dag in het revalidatie centrum. Deze keer hoef ik zelf niet te rijden, maar zit ik apetrots op de bijrijdersstoel! De laatste keer dat we in Hoensbroek waren is alweer 9 weken geleden en Yb is van plan ze vandaag versteld te laten staan! Hij is keihard aan zijn herstel blijven werken en dat heeft zijn vruchten afgeworpen!

Yb is een week na zijn thuiskomst begonnen met revalideren in het revalidatie centrum in Goes. Dat was in het begin wennen.... Maarja, wat wil je als je uit een revalidatie kliniek komt die in de top 3 van Nederland staat en een hele afdeling voor alleen maar dwarslaesies heeft. Nu kwam hij in een kliniek terecht waar hij bijvoorbeeld voor de fysio de vierde dwarslaesie revalidant was in 8 jaar tijd! Maar ook in Goes doen ze er alles aan om hem verder te krijgen!

Vorderingen maakt Yb nog steeds! Elke week zijn er nog nieuwe hoogtepunten bij te schrijven op ons lijstje! Zo kon hij ineens weer een paar rondjes joggen, speed-badmintonnen, voetballen, tennissen, hij draait zijn hand er niet voor om! Zijn gevoel in zijn handen verbeterd ook nog steeds!
Het grootste hoogtepunt van de afgelopen tijd was natuurlijk het weer mogen en kunnen autorijden! De dag dat de brief van het CBR op de mat lag, was echt een feest dag! Dat geeft hem (en mij misschien nog wel veel meer) weer zoveel vrijheid terug.

Op het moment gaat het goed met ons! We proberen zoveel mogelijk ons oude leventje weer op te pakken en te genieten van de leuke dingen van het leven. De dwarslaesie van Yb is niet langer onze vijand, maar iets wat bij ons hoort en wat ons nog sterker heeft gemaakt dan we al waren!
Nog even en dan knallen we 2013 eruit en gaan we 2014 vol goede moed tegemoet! Yb begint in januari weer met werken. Hij gaat dan met 2 ochtenden beginnen om dat dan langzaam weer uit te gaan breiden. Daarnaast blijft hij nog 2 X in de week revalideren, want hij is nog niet klaar. Zijn doel was 100 % herstel en met zo'n instelling en doorzettingsvermogen als hij heeft, gaat hij dat nog halen ook!
Dan rest mij toch alleen maar trots te zijn...... Heel trots!

Barbara

Week 17 en 18

Week 17

We zijn inmiddels alweer een aantal weken aan het revalideren in Goes. Het is voor beide partijen in het begin even aftasten. Het is voor de therapeuten daar toch even zoeken hoe en hoeveel ik belast kan worden, waar moet nog aan gewerkt worden etc. Volgende week denkt men een programma voor mij klaar te hebben voor de aankomende periode. Dat zou fijn zijn, kan ik wat langer revalideren per dag ( momenteel  is dit 1.5 uur per dag a 3 dagen in de week)  want ik wil graag nog vooruitgang boeken. Als ik achterom kijk dan heb ik al een mooie weg afgelegd, maar het doel is nog niet bereikt. Dus ik moet nog even doorgaan. En dat zal in Goes zeker gaan lukken, daar heb ik alle vertrouwen in. 

Thuis begint alles ook weer op z'n plek toe vallen. De kinderen weten weer dat papa thuis is en voor Barbara, ja, die heeft afgelopen periode heel veel voor haar kiezen gekregen. Hoeveel werk zij wel niet heeft verzet, zaken heeft geregeld, positief is gebleven, petje af. Ook voor haar komt er weer wat rust, al zal het nog wel een poosje duren voor de echte rust bij haar is doorgedrongen. 

Week 18

Inmiddels is het programma voor mij aangepast. Ik mag nu zelf fysio, ergo en fitness oefeningen doen in de daarvoor bestemde oefenruimten. Ik train vier dagen in de week minimaal drie uur per dag. Inmiddels loop ik alweer wat soepeler, dit heb ik te danken aan de spierkracht die is toegenomen en aan meerdere keren per week op de loopband te trainen. Het manipuleren met mijn vingers gaat ook met kleine stapjes vooruit. Ik heb er nog meer zin in na deze vorderingen.

Vandaag mijn rijtest gehad bij het CBR, eerst een gesprek, daarna laten zien hoe goed ik in het verkeer mee kan komen. Rem- en stuurtest als bijzondere verrichting. Alles is in orde om mij voortaan zonder aanpassingen door het verkeer te manoeuvreren. Weer een stapje in het proces naar verzelfstandiging. 

Groet, Ybele 




Verstuurd vanaf mijn iPad

Op de fiets!

Donderdag 24 oktober....

Eindelijk thuis :-)

Eindelijk, het is zover, ik ben thuis, bij mijn vrouw en kids. Wat heb ik ze gemist en ik wil ze echt nooit meer zolang missen.

Inmiddels een dikke week thuis en wat voelt dit heerlijk. Wat kan ik van kleine dingen die voorheen zo normaal waren nu genieten. Samen eten, huiswerk maken, tv kijken etc. voordien heel normaal nu zo speciaal......

Afgelopen week thuis was niet enkel een week van uitrusten en lanterfanten, er moest ook nog wel worden geoefend. Stilstand is achteruitgang en dat is wat ik absoluut niet wil. Ik heb tenslotte afgelopen periode niet voor niets zo hard getraind om weer zo snel mogelijk zelfstandig te kunnen zijn. Ik ben heel mijn leven vrij zelfstandig geweest en ik kan jullie vertellen dat afgelopen periode ( vooral in het begin van mijn ziekbed) een ware kwelling was wat betreft zelfstandigheid. Maar goed.......... Afgelopen week ergotherapie gedaan in de vorm van, aardappelen schillen, groente klaar maken, typen, veters strikken en wat al niet meer. Van de fysio uit Hoensbroek heb ik oefeningen mee gekregen waar ik dagelijks mee aan de slag ga. Uiteraard ook Quality time met Barbara gehad, samen voor het eerst op de fiets naar de stad om daar heerlijk in het zonnetje op het terras van elkaar te genieten.

Hierlangs wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie medeleven. Het is niet te omschrijven hoe goed het mij doet als er in welke vorm dan ook aan je wordt gedacht. Nogmaals, dank jullie wel.

Groet Ybele

Dat is leuk thuis komen!

Vrijdag 18 oktober.....

Beste Adelante medewerkers,

Vandaag nemen we, met gemengde gevoelens, afscheid van jullie. Aan de ene kant natuurlijk met heel veel plezier! Want dat betekent natuurlijk dat het goed gaat met Ybele. Dat betekent ook dat jullie goed werk geleverd hebben ;-) en dat we de eerste revalidatie periode kunnen afsluiten. Maar toch nemen we ook met pijn in ons hart afscheid van jullie! Jullie hebben allemaal een belangrijke bijdrage geleverd in het revalidatie proces van Ybele. Vanaf de eerste dag dat hij bij jullie kwam, hebben we ons welkom gevoelt. Een hele vervelende periode in ons leven was mede dankzij jullie draagbaar. Iedereen was altijd even vriendelijk en tegelijkertijd professioneel. Het ontvangst, de meeloop dag, de teamvergaderingen, de week in de brugwoning, allemaal hoogtepunten die ik niet snel zal vergeten! Voor Ybele waren er natuurlijk veel meer hoogte punten! Wat heeft hij een vooruitgangen geboekt. Iedere keer kon hij weer andere hulpmiddelen in de wilgen hangen. 

Vandaag hangen we jullie in de wilgen, maar wel op een ere plaatsje natuurlijk!

Volgende week vrijdag hoef ik voor het eerst niet meer naar Hoensbroek. Niet meer 400 km rijden, niet meer 4 uur in de auto over die belabberde Belgische wegen, met die nog meer belabberde Belgische mede weggebruikers. Wat een zaligheid! En toch.........het klinkt misschien gek, maar ik weet nu al dat ik jullie zal gaan missen. Die vriendelijke limbo's die zo goed voor mijn Yb zijn geweest! Zo goed, dat wij verder kunnen.....verder met Yb zijn revalidatie proces, verder met onze toekomst. 

Limburg had altijd al een speciaal plaatsje in ons hart omdat Yb en ik er elkaar, 20 jaar geleden, hebben leren kennen. Nu is dat plaatsje in ons hart alleen maar groter geworden. En is het niet alleen meer voor de provincie Limburg, maar ook voor alle medewerkers van Adelante! 

Lieve mensen: BEDANKT! 

We zullen jullie niet gauw vergeten!

Een Zeeuwse groet, uiteraard ook namens Ybele,

Barbara

Beste dwarslaesie,

Na elkaar een tijdje niet gesproken te hebben, moet me toch nog wat van het hart. We zijn nog steeds aan het vechten, aan het knokken, tegen de gevolgen die u heeft veroorzaakt. En dan heb ik het niet alleen over de lichamelijke gevolgen..... Gevolgen waarvan we steeds meer het idee hebben dat daar niet tegen te vechten valt. Gevolgen die niet altijd zichtbaar voor de buiten wereld zijn. We zullen die gevolgen altijd uit moeten leggen, want als je het over een dwarslaesie hebt, zal iedereen denken: dwarslaesie? Hij kan toch lopen? Waar heb je het over? We zullen moeten uitleggen dat een dwarslaesie meer inhoud dan niet kunnen lopen. Ybele zal moeten leren omgaan met minder gevoel op meerdere plaatsen op zijn lichaam. Zijn spasmes zullen waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen en of het met zijn handen ooit goed gaat komen, is nog maar de vraag. We kunnen wel blijven vechten tegen elkaar, maar ik vrees dat we beiden niet zullen gaan winnen. Dit is een strijd waar geen winnaars uit zullen gaan komen vrees ik. Dus waarom zouden we die kostbare energie aan elkaar verspillen? Kunnen we niet beter vriendjes worden en proberen er het beste van te maken? We zullen waarschijnlijk nog heel lang met elkaar door het leven moeten. En daar kunnen we, mijns inziens, maar beter het beste van maken. Wij zijn nog steeds positieve mensen, we laten nog steeds ons hoofd niet hangen en Ybele blijft nog steeds stappen maken in zijn revalidatie proces. Dus opgeven? Dat nooit! Maar strijden willen we ook niet meer. Die negatieve energie gaan we nu omzetten in positieve energie, zodat Yb nog verder kan komen dan hij nu al is. Ik hoop dat u er ook zo over denkt, zodat we in ieder geval samen door een deur kunnen ..... Lopen!

Met vriendelijke groet,
Barbara

Dag 74 t/m 79

Dinsdag 8 oktober,

Vandaag heeft de fysiotherapeut Yb zijn rug, bekken en been lengtes opgemeten. Dit omdat Yb met zijn linkerbeen blijft slepen en omdat ze het vermoeden hadden dat er lengte verschil tussen beide benen zat. Nou, dat hadden ze goed gezien. Uit het onderzoek bleek dat zijn rechter been 1,5 tot 2 cm korter is. Ze hebben nu een verhoging in zijn rechter schoen gelegd en dat loopt meteen al een stuk beter! 

Woensdag 9 oktober,

Vandaag heeft Yb weer gewoon zijn programma afgewerkt. Geen bijzonderheden vandaag.....

Donderdag 10 oktober,

Het afscheid nemen is begonnen hier in Hoensbroek! En hoe! 'S Avonds toen Yb al in bed lag heeft de verpleging hem nog even goed te grazen genomen. Twee verpleegsters kwamen verkleed in chirurgen pakken, compleet met brillen en mondkapjes, Yb even onder handen nemen. Gewapend met grote spuiten gevuld met water, kwamen ze zijn kamer binnen gestormt. En natuurlijk werden die water spuiten op Yb leeg gespoten! Super! Veel lol en een nat pak als gevolg.......een afscheid om nooit te vergeten! Gelukkig hebben we de foto's en filmpjes nog, zodat die op een later tijdstip ons nog vaak een glimlach op ons gezicht kunnen toveren!

Meiden bedankt!!!

Vrijdag 11 oktober,

Vandaag heeft Yb een eind onderzoek van de arts gehad. Hij was qua gevoel en kracht weer wat vooruit gegaan.

Voor mij was het vandaag mijn laatste ritje alleen naar Hoensbroek. 

Op naar weer een fijn weekend samen!

Barbara

Ritssluiting

Dag 67, 68, 69, 70, 71, 72 en 73

Zo, ik ben terug van weggeweest. Nadat de rek er even uit was,de energie op was en de terugslag na de operatie net even te groot was, zijn we er weer. Mijn hoofd zit vol met letters, mijn hoofd zit vol met woorden, mijn hoofd zit vol met zinnen.....maar ook met gebeurtenissen en emoties. Ik zal proberen ze weer op te schrijven en er een samenhangend verhaal van te creëren.

Dinsdag 1 oktober:
Ybele werd rond 10.30 uur opgehaald door de ambulance die hem weer terug naar Hoensbroek zou brengen. Het liefst had ik hem zelf teruggebracht, maar dat mocht ( verzekerings technisch) niet. Na een goede reis, was hij na de middag weer op zijn kamer aangekomen. Daar werd hij meteen gezien door de verpleging en de arts. Die moesten ook weer even in kaart krijgen hoe alles was verlopen en hoe hij er nu aan toe was. Hij was daar meteen weer in goede handen en dat is toch wel erg fijn na zo'n heftig weekje. De medicijnen voor zijn spasmes zijn weer verhoogd, want hij heeft toch het idee dat het er, vooral in zijn handen, niet beter op wordt. De rest van de dag kon hij mooi zijn rust weer even pakken en bijkomen van de reis. Morgen zal hij weer aan de slag moeten!
Voor het thuisfront was het wel weer even wennen zo zonder Yb. We hadden hem toch weer 11 dagen om ons heen gehad en gezien natuurlijk. Dat afscheid nemen en elkaar moeten missen blijft toch lastig. Het zal nooit wennen vrees ik.....

Woensdag 2 oktober:
Vandaag begint Yb weer met zijn therapieën. Zijn eerste therapie begint meteen met het uit bed komen. Door de operatie is hij erg beperkt in zijn bewegingen. Hij moet opletten met het bewegen van zijn nek, het bukken gaat niet zo makkelijk meer en tillen mag voorlopig ook niet meer. Dus de verpleging mag hem weer een handje helpen. Douchen en aankleden zijn ineens geen vanzelfsprekende handelingen meer. En hij heeft er dan ook echt weer hulp bij nodig. Lastig als je net zover was dat je het allemaal weer zelf kon. Het is goed dat de operatie heeft plaats gevonden. Vooral voor in de toekomst. Maar op dit moment zijn we toch echt weer even terug in de tijd geworpen door
 de operatie. En dat is niet alleen in de praktijk erg lastig, maar vooral gevoelsmatig is het voor ons allemaal een behoorlijk aantal stappen terug in de tijd. We waren al zo'n eind in de goede richting, we hadden allemaal ons ritme en onze draai in deze rot situatie gevonden. En nu......is het even terug naar start.....maar het betekend ook nieuwe ronde, nieuwe kansen! En vooral die kansen zullen we weer met alle handen aanpakken die we hebben!
De rest van de dag volgt Yb wat aangepaste therapieën. Hij kan niet meer zo tekeer gaan als voor de operatie, hij moet meer rust nemen tussendoor en zichzelf goed in acht nemen.

Donderdag 3 oktober:
Vandaag heeft Yb zijn dag niet. Hij is moe, heeft last van zijn nek....kortom een terugslag. Hij doet het vandaag even rustig aan en ligt 's Avonds om 18.00 uur al in zijn bed. Even time out!
Ondertussen zijn ze achter de schermen al bezig zijn overplaatsing te regelen. Vrijdag 18 oktober zal zijn laatste dag in Hoensbroek zijn. Hij kan zichzelf dan volledig verzorgen en thuis zijn er ook geen belemmeringen om te kunnen functioneren. Dus geen reden meer om intern te worden behandeld. Hij zal daarna een weekje thuis zijn, om dan op maandag 28 oktober in een revalidatie kliniek in Goes te starten voor een aantal dagen in de week. Wat een heerlijk vooruitzicht!

Vrijdag 4 oktober:
Vandaag mag ik Yb weer ophalen en voor het weekend mee naar huis nemen. Weer even samen met het gezin. Er staat alleen maar Genieten op het programma!
Maar helaas, dat mocht dit weekend niet zo zijn....Yb is meerdere keren ( bij het overeind komen in bed, bij het opstaan of bij wat inspanning) duizelig . Alles draait voor zijn ogen en hij is misselijk. Het zweet, meerdere keren op zijn voorhoofd. Gelukkig staat het bed nog steeds in de woonkamer. Daar heeft hij dit weekend weer volop gebruik van gemaakt. Het is even een behoorlijke tegenvaller. Ook nu worden we weer teruggeworpen in de tijd, we worden weer even beperkt in onze vrijheid en met onze neus keihard op de waarheid gedrukt. We zullen het er even mee moeten doen. We weten dat het tijdelijk is, maar dat maakt het er niet makkelijker op.

Zondag middag wordt Yb weer teruggebracht naar Hoensbroek. Daar wordt hij meteen even gecontroleerd door de verpleging. Temperatuur, bloeddruk en hartslag zijn prima in orde. Yb neemt weer goed zijn rust en hoopt dat hij snel weer opknapt. En wij hopen natuurlijk met hem mee!

Maandag 7 oktober:
Vandaag voelt Yb zich gelukkig iets beter. Hij wordt meteen in de ochtend gezien door een arts. Deze wijdt de klachten van Yb aan de operatie. Ze zijn toch behoorlijk in zijn nek tekeer gegaan en dat zal weer even allemaal op zijn plaats moeten vallen. Tijd en geduld zijn in deze situatie een schone zaak.....

De hechtingen zullen er vandaag ook uitgehaald worden. Het zag er goed uit volgens de deskundigen...

Ondertussen is er weer een nieuwe week aangebroken. De laatste week dat we Yb fysiek moeten missen. Het aftellen is nu echt begonnen! Vrijdag ga ik hem nog 1 keer ophalen en dan laten we hem voorlopig niet meer alleen!!!

Barbara

Kanjer!

Dag 66

Maandag 30 september

Vandaag is mijn laatste ritje naar het Erasmus MC (Voorlopig dan, Ybele moet over 6 weken nog een keer terug komen voor controle) Yb kreeg vanmorgen te horen dat hij voldoende hersteld was om weer te verhuizen naar Hoensbroek. Dit moest natuurlijk wel even allemaal geregeld worden, maar dat was geen probleem. Dinsdagochtend om 10.00 uur wordt hij opgehaald met de ambulance, die hem naar Hoensbroek zal vervoeren.

Voor ons dus nog 1 middag samen in het Erasmus. Het was gelukkig prachtig weer, wat ons de gelegenheid gaf om heerlijk buiten in het zonnetje te zitten. En daar op dat bankje in de zon, konden we mooi de afgelopen week even aan ons voorbij laten gaan. Een week waarin we weer even terug naar start moesten. Een week waarin alle herinneringen van die eerste heftige week na het ongeluk weer voorbij kwamen. Een week waarin Ybele weer alleen maar op zijn rug kon liggen, weer die catheter nodig was. Een week waarin hij weer hulpbehoevend was. Weer pijn had.....een week waarin de zorgen en de spanningen weer volop aanwezig waren.....een week waarin we weer even niet wisten waar de trein ons deze keer naartoe zou brengen en waarin we niet wisten wanneer hij zou gaan stoppen.....

Daar op dat bankje in de zon, hadden we mooi de gelegenheid om de afgelopen week achter ons te  laten en weer vooruit te gaan kijken. De trein is weer langzamer gaan rijden, we weten weer waar hij ons naartoe gaat brengen en we hebben voor een deel zelf weer de zeggenschap over waar we naartoe WILLEN!

Barbara

Dag 65

Zondag 29 september,
De ochtend begint voor ybele met anderhalf uur verzorging. Hij krijgt een uitgebreide was beurt op bed,  zelfs zijn haren worden lekker gewassen. Dit met aankleden erbij neemt gewoon anderhalf uur in beslag. Je moet geen haast hebben op de vroege ochtend. Maar Yb heeft toch alle tijd dus voor hem maakt het niet uit. Hij begint de dag fris en fruitig!

Na de nodige rust genomen te hebben na het ochtend ritueel, is het tijd om weer de eerste stappen te zetten. Ze gaan, nog onder begeleiding en maar tot het toilet, maar ze zijn weer gezet! Hij kan het nog!

's middags verblijden Tycho en Kyra papa weer met een bezoekje en ook schoon pa en ma komen mee. Het is heerlijk weer zodat we met z'n allen buiten van het zonnetje kunnen genieten..... Met ijs! Zo komt Yb weer voor het eerst van zijn kamer af en kan hij mooi weer wat frisse lucht opsnuiven. We zijn weer even compleet en dat is Genieten met een hoofdletter G!

Barbara

Weer even compleet!

Dag 64

Zaterdag 28 september wordt Ybele uitgerust wakker. Hij heeft een goede nacht achter de rug. Een pijnstiller voor het slapen gaan doet wonderen.....meteen na het wakker worden mag zijn catheter er weer uit, een beter begin van de dag kan je je in deze situatie niet wensen. Mag deze nu voorgoed in de wilgen blijven hangen? Ook zijn drain mag eruit. Hiervoor moeten er even 2 hechtingen uitgehaald worden, maar dan is hij ook hiervan verlost. Scheelt toch weer even 2 slangen! 

Zo pijnloos de nacht was, zo pijnlijk is het begin van de dag. Eerst de drain verwijderen, wat voor de nodige pijn zorgde, daarna het verzorgen zelf. Alles doet nog zeer en dan is zelfs een t-shirt aandoen een ware kwelling. Gelukkig doet de verzorging er alles aan om het zo dragelijk mogelijk voor hem te laten verlopen, maar helemaal pijnloos zit er helaas niet in.....

Gelukkig wordt hij daarna even met rust gelaten en kan hij op zijn gemakje ontbijten en bijkomen van al het geweld wat ze hem op de vroege morgen al hebben aangedaan. Om 12.00 uur is het weer etenstijd en stellen ze voor om voor het eerst even uit bed te komen, even kijken of dat al gaat. Hij wordt in een stoel naast zijn bed gezet en dit houd hij toch mooi zo'n 3 kwartier vol! Bravo! Weer een stap in de goede richting! Daarna weer zijn bed in en uitrusten voordat het bezoekuur weer gaat beginnen.

Verder zit Ybele deze dag nog een keer in de stoel en houdt hij zich de rest van de tijd koest. Zo'n operatie hakt er behoorlijk in........

Barbara

Dag 63

Toegegeven, we hadden de operatie iets minder heftig ingeschat... En ja, het is dus wat tegengevallen ja. Maar het belangrijkste is dat de operatie is geslaagd. De chirurg vertelde dat het wel een lastige operatie was. Yb moest eigenlijk met zijn hoofd voorover gebogen liggen en dan moest zijn hoofd vast gezet worden met klemmen. Maar doordat het beademings buisje dan in de knel kwam,  lukte dit niet. Hierdoor had de chirurg minder goed de ruimte en was het dus lastiger en vooral bloederiger. Uiteindelijk zat de vernauwing niet bij 2 maar bij 4 wervels wat de operatie dus ook wat heftiger maakte.

Om 10.00 uur was Yb naar de O.K gebracht en om 15.00 uur kreeg ik een telefoontje dat de klus geklaard was. Om 17.00 uur kwam hij weer terug op de afdeling. Al met al een hele lange en spannende dag.

Yb was meteen goed aanspreekbaar. Had wel wat last van zijn keel door het beademings buisje. Maar geen pijn..... Toen nog niet..... Later wel... Helaas...

Daarna volgde er een slechte nacht. Weinig slaap en veel pijn. Hij mag ook alleen nog maar op zijn rug liggen. Hij is gewoon weer een beetje 9 weken terug in de tijd. Alleen op zijn rug liggen, catheter is er weer en weer volledig afhankelijk.  Nu heeft hij er nog een drain bij. Maar alles gelukkig maar tijdelijk deze keer.

Vandaag is de chirurg nog langs geweest en hebben ze een controle foto van zijn nek gemaakt. Ze vertelde dat alles er goed uitzag.  Morgen mogen de catheter en de drain er weer uit.

Nu weer op naar verder herstel...
Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Barbara

Operatie geslaagd!

De operatie is geslaagd! Ybele heeft wel veel bloed verloren. Hij heeft nu een drain in zijn nek. Ze hebben bij vier wervels meer ruimte gemaakt. Nu wachten tot hij weer terug naar de afdeling komt. Ben benieuwd hoe ik hem straks aantref....

Dag 61

Vandaag zijn we weer terug van weggeweest. Terug in het Erasmus MC. Best gek om hier na al die weken weer terug te keren. Onze gedachten gaan automatisch even terug in de tijd. Hoe was het toen ook al weer? Van de IC naar de afdeling neuro chirurgie, van helemaal niks meer kunnen bewegen, naar een beetje kunnen bewegen.... Yb was toen nog volledig afhankelijk van alle zorg. En nu? Nu komt hij diezelfde afdeling weer Opgelopen! Een aantal verpleegkundigen wisten niet wat ze zagen! Wat een vorderingen heeft Yb in de afgelopen weken doorgemaakt. Iedereen staat er versteld van. Zo zie je maar, de wonderen zijn de wereld nog niet uit! Blijf er ALTIJD in geloven!

Vandaag zal in het teken staan van voor onderzoeken voor de operatie. En het opname circus niet te vergeten natuurlijk. We laten het allemaal maar over ons heenkomen.... Wordt vervolgd!

Barbara

Weg ermee!

Zo, even de rolstoel poetsen, zodat we hem schoon in de wilgen kunnen hangen!

Operatie

Vandaag hebben we te horen gekregen dat Yb volgende week donderdag wordt geopereerd. Woensdag om 10.30 uur moet hij zich in het Erasmus ZH melden. Die dag zullen er nog wat voor onderzoeken plaats vinden. En dan  donderdag onder het mes..........Spannend!

Dag 51

Dag 51 alweer....Yb is net weer vertrokken richting Hoensbroek, na een heerlijk weekend thuis te zijn geweest. Gaat alleen veel te snel zo'n weekend. Voor je goed en wel beseft dat hij thuis is, moet hij alweer gaan. Maar ja, alles voor zijn herstel....

En.......er zit nog steeds vooruitgang in zijn herstel! Het gaat natuurlijk niet zo hard meer als in het begin, maar elk ieniemienie herstelletje is natuurlijk meegenomen!

Ze hebben vorige week weer een hand meting bij hem gedaan. Normaal gesproken doen ze dat pas na 6 weken weer een keer. Maar Yb liet dingen met zijn handen zien die theoretisch eigenlijk niet overeen kwamen met de dingen die hij in de praktijk laat zien. Tja, het blijft een bijzonder geval...haha

In zijn rechterhand is zijn gevoel verbeterd. In zijn linkerhand, waar vorige keer helemaal geen gevoel in zat, zit nu weer iets van gevoel in. Ze hadden zo'n snelle verbetering nog nooit meegemaakt! Super he!

De kracht in zijn rechterhand is met 50 % verbeterd, de kracht in zijn linkerhand is met 45 % verbeterd.

Hij heeft op dit moment 50 % kracht in zijn handen voor een man van 40 jaar! Dat gaat dus de goede kant op!

Hij ligt ook nog regelmatig 's morgens in het zwembad. Even alle spieren los zwemmen. Hij hoeft nu niet meer met een plankje te zwemmen, maar hij zwemt gewoon 3 kwartier de borstcrawl. Als dat geen goed begin van de dag is.....

Ook de fijne motoriek wordt steeds fijner..... Hij typt al met 4 vingers en haalt daarbij 85 aanslagen per minuut. Zijn handschrift wordt met de dag ook weer leesbaarder. En hij is druk aan het oefenen met de knoopjes van zijn overhemd....

En zo vliegt hij door de dagen heen. Hard werkend, nooit mopperend, altijd positief en altijd vooruit kijkend! En wij kijken over zijn schouder mee, VOL TROTS! 

Barbara

Beste Dwarslaesie,

Op een dag ben je onverwachts, onaangekondigd en onuitgenodigd ons leven binnen gedrongen.

Wie denk je wel niet wie je bent? Dacht je nou echt dat je ons onderuit kon halen? Dat we jou niet aan konden? Ik zal je eens wat vertellen.....Dan ken je ons nog niet! Wij halen JOU op dit moment onderuit! En wij doen dat niet alleen...Wij hebben toevallig heel veel lieve mensen om ons heen die ons daarbij helpen! En ook nog heel veel gespecialiseerde mensen...Met ons allen kunnen wij jou de baas. We zullen zorgen dat er niks meer van jou over blijft!

ZO.......LEKKER PUH! 

Met vriendelijke groet,

Fam. Broersma-Gulickx

Dag 39

Vandaag ben ik "even" op en neer naar Hoensbroek gereden om een teamvergadering bij te wonen. Alle mensen die met Yb te maken hebben zaten aan de tafel. De afgelopen periode werd geëvalueerd, er werd gekeken naar zijn doelen voor de komende periode en er werd vooruit gekeken naar de toekomst! 

Nou de afgelopen periode is iedereen goed bevallen Haha..... Yb is een "ideale" revalidant!

Erg gemotiveerd, positief ingesteld en hij behaald zijn doelen vaak al voordat ze zijn opgeschreven! Nou, wat willen ze nog meer.....

De doelen die ze hadden geformuleerd voor de komende periode, had hij veelal al behaald. Dus die zijn nog wat bijgewerkt. Yb legt de lat erg hoog voor zichzelf. Zolang hij nog vooruitgang blijft boeken, moet hij dat ook zeker blijven doen. Maar hun zien sommige doelen die hij heeft toch ook wel somber in. Ze zijn niet allemaal even reëel .....die doelen hebben vooral met zijn handen te maken. Daar zit, net als in zijn benen, toch nog wel wat spasme in. En dat is niet echt bevorderlijk voor zijn herstel. Zo zal hij zijn doel, om weer blind te kunnen typen met 10 vingers, binnenkort toch eens bij moeten gaan stellen. Maar zo ver is hij nog niet.....alles op zijn tijd....

En dan de toekomst......als Yb in de buurt van Hoensbroek had gewoond, hadden ze hem er volgende week al uitgegooid. Dan had hij voor de dagbehandeling in aanmerking gekomen. Maar dat is een beetje lastig als je 200 km verderop woont. Dus mag hij nog even blijven.....In de herfst vakantie ga ik met de kinderen nog een mid-weekje met de kinderen in een huisje op het terrein van het revalidatiecentrum logeren. Dan kan Yb na zijn therapieën ook komen, en we kunnen die week leuke dingen gaan doen als hij "vrij" is. Én we gaan afscheid nemen van het Limburgse land. Want daarna nemen we Yb definitief mee naar huis! Een mooi vooruitzicht toch!

Tot die tijd zal hij nog even keihard aan de slag moeten! Hij moet nog, in de tweede helft van september geopereerd worden. Daarvan herstellen, en dan naar huis! Ze zullen ondertussen vanuit het revalidatie centrum hier in de buurt gaan zoeken naar wat voor Yb dan het beste is. Hij is dan daar wel klaar, maar er zal dan echt nog wel een periode van "na" revalideren volgen.

Maar dat is allemaal toekomst! Het is nu vandaag! En vandaag zijn we BLIJ!

Barbara

De stoptrein

Vandaag stappen we uit de sneltrein. We stappen over in een stoptrein. Deze zal wat langzamer gaan rijden en, heel belangrijk, wat vaker gaan stoppen. De reis in deze trein zal nog zo ongeveer 7 weken duren. Daarna komt Yb definitief naar huis! Dan zullen we echt nog niet op onze eindbestemming zijn, maar we pakken dan wel een ander vervoermiddel. We gaan dan verder met de auto, fiets en te voet. Samen...... Hand in hand..... Onderweg naar de toekomst!

Informatief

Vandaag een stukje informatie over wat Yb nou precies heeft.....

Central cord syndroom:

Dit syndroom treedt op bij relatief geringe strekletsels van de nek. Hierdoor ontstaat er schade in het centrum van het ruggenmerg. Omdat hier de neuronen liggen die de motoriek en sensibiliteit van de armen verzorgen leidt de schade tot uitval van spierkracht en gevoel in de armen en handen en in veel mindere mate in romp en benen. Ook blijft er enige blaas en darmfunctie bestaan.

Dag 32 en 33

Dinsdag 27 augustus. 

De dag begint vandaag nat voor Yb. Hij mag wakker worden in het zwembad vandaag. Niks niet eerst ontbijten op het gemakje, maar meteen om 8.00 uur het zwembad in. Kijken of hij dat nog kan. Hij heeft eerst geoefend met lopen in het water. Dit ging best goed. Daarna geprobeerd of hij nog kon zwemmen. Op zijn rug verzoop hij bijna, maar op zijn buik, ouderwets met een plankje voor zich, ging dit best goed! Een goed begin van de dag zo lekker in het warme water je spieren wat los zwemmen. Daarna zat zijn programma weer vol de rest van de dag. Hij vliegt wat af....van de handfunctie groep naar de hometrainer. Van de ergotherapie naar de psycholoog, en dan weer door naar de fysiotherapie. Hier heeft hij vandaag leren lopen met 1 kruk! In het begin was dat natuurlijk nog even wennen, maar later ging dat steeds beter.....weer een stap vooruit!

Woensdag 28 augustus.

De dag dat de wilgen takken bijna door gaan hangen.....Yb heeft er vandaag zijn rollator in gehangen! Nu hij met 1 kruk kan lopen heeft hij die niet meer nodig. De fysio zei dat hij zijn rolstoel ook wel kon inleveren, maar die houden we nog maar even voor de langere afstanden, of voor als hij lang moet staan. 

Ook heeft hij vandaag het verplegend personeel in de wilgen gehangen! Arme wilgen boom......die kan het niet meer houden volgens mij. Yb hangt hem helemaal vol! Maarja, als je jezelf kan douchen, aankleden en zelfs je sokken en schoenen aan kan krijgen en dan ook nog zelfs je veters gestrikt krijgt (zonder gevoel in je handen)....tja, dan heb je dat verplegend personeel ook niet meer nodig!

Yb heeft vandaag ook geleerd om vanuit buik ligging tot staan te komen. Vorige week lag hij nog als een vis te spartelen op het droge. Maar vandaag lukte het hem! Nu kan hij ook weer, na bijna 5 weken, op zijn buik gaan slapen....welterusten schat! Tot morgen!

Barbara

Dag 31

Maandagochtend 26 augustus werden we alle vier wakker in het revalidatie centrum. Ik kan je vertellen dat de bedden daar prima slapen. Tycho mocht bij papa op de kamer en ik kreeg met Kyra een kamer apart. Dat was allemaal prima geregeld. Net een hotel, maar het was geen vakantie! Gewoon op tijd opstaan. De verzorging had vanmorgen 1 revalidant minder te verzorgen, want dat doe ik natuurlijk het liefste zelf als ik daar de kans voor krijg. Daarna met z'n allen aan het ontbijt. Ook dit was prima! Zoveel keus als daar hebben we thuis echt niet hoor. 

Na het ontbijt moest Yb aan de slag. 

Hij had een vol programma vandaag omdat ze op zo'n meeloop dag zoveel mogelijk willen laten zien.

Zo zag het eruit:

10.30-11.00 uur fysiotherapie

11.00-12.00 uur maatschappelijk werk

12.00-12.30 uur loopgroep

12.30-13.30 uur eten/rust

13.30-14.30 uur ergo therapie

14.30-15.00 uur fitness

15.00-15.30 uur arts

15.30-16.00 uur fysiotherapie

16.30-17.00 uur psycholoog

Voor mij was het allemaal even interessant om mee te maken. Voor de kinderen wisselde dat. Dat gepraat bij maatschappelijk werk en de psycholoog vonden ze maar niks. En bij de onderdelen waar ze alleen maar konden kijken, duurde het soms ook wel lang. Maar er waren ook momenten, zoals bij de ergotherapie en bij de fysiotherapie waar ze mee konden doen. En dan wordt het ineens een stuk leuker! Samen met papa badmintonnen, over gooien met de bal, hockeyen ......en tussendoor in papa zijn rolstoel racen blijft ook erg leuk! 

Al met al een lange, drukke maar erg interessante dag! Super dat we dit zo mee konden maken. Als Yb de volgende keer ergens over verteld kunnen we er een nog betere voorstelling van maken! Fantastisch dat ze zo'n dag voor de naasten organiseren!

Na nog een hapje gegeten te hebben in het restaurant, was het voor ons weer tijd om naar huis te gaan. Tot vrijdag Yb/papa! 

Barbara

Dag 30

Na een heerlijk weekend samen thuis genoten te hebben, straks met z'n viertjes terug naar Hoensbroek. Vanavond gaan we allemaal meemaken hoe de bedden liggen in het revalidatiecentrum. We blijven gezellig slapen bij Yb..........morgen is er een meeloop dag voor ons en krijgen we de kans om alle therapieën die Yb moet volgen mee te maken.....een kijkje achter de schermen dus!

Barbara

De sneltrein

26 juli 2013 zijn we ongewild in een sneltrein terecht gekomen. Deze is gaan rijden en 4 weken lang was hij niet tot stoppen te brengen. Wat we ook deden, hoe we ook zochten naar de noodrem, hij denderde maar voort.....
Nu, na 4 weken is hij dan eindelijk even gestopt op een klein tussen stationnetje.
Heel even kunnen we uitstappen.....
Heel even kunnen we op adem komen....
Heel even kunnen we tot ons door laten dringen waar we de afgelopen weken langs gereden zijn....
Heel even maar.....

De trein staat inmiddels alweer klaar voor vertrek. We moeten weer gaan. De koffer die bij het instappen nog nagenoeg leeg was, voelt nu zwaar aan. Hij zit vol met emoties, zorgen, angst en verdriet. Maar....in het zij vak zit ook hoop, liefde en vertrouwen in de toekomst!

Waar zal hij ons deze keer naartoe brengen?
Zullen we nu de noodrem wel kunnen vinden?
En wat wordt onze eind bestemming?
Allemaal vragen waar we onderweg vast en zeker de antwoorden erop tegen zullen komen.....
Eerst maar eens naar het volgende tussen stationnetje........

Barbara

Dag 26

Woensdag 21 augustus, Yb zit alweer een week in Hoensbroek. Een week met alleen maar goede ervaringen, fijne gesprekken, leuke kennismakingen en het belangrijkste: weer een aantal vooruitgangen! Ze leren hem, en wat hij kan, elke dag een beetje meer kennen, zodat daar zijn therapieën op afgestemd kunnen worden. Zo zal hij steeds meer gaan doen wat zijn lichaam echt nodig heeft om te herstellen...

Bij ons thuis hebben ze vandaag zijn bed voor in de woonkamer en de po stoel afgeleverd. Gaat nog geen half uur later de telefoon... Belt Yb: kan je vandaag eerder komen? Ik heb vanmorgen geoefend met trap lopen en dat ga ik vanmiddag nog een keer doen met de fysio. Als jij daar nou bij bent kan je het ook zien en kijken hoe je mij daar het best bij kunt begeleiden. Dan kan ik daarna nog 2 dagen ermee oefenen en dan kan ik in het weekend gewoon boven bij jou in bed slapen............................

Oke...............ik net heel de woonkamer verbouwd enz. enz......die jongen is gewoon niet bij te benen....Maar.....mij hoor je niet klagen! Dat bed beneden laten we voorlopig nog even staan, kan hij daar overdag even zijn rust op pakken. Zal hij nodig hebben als hij weer bij mij in bed komt slapen ;-)

Verder heeft hij vandaag nog een psychologische test gehad. En de ergotherapeut heeft de kracht in zijn vinger toppen gemeten. En......we hebben vanmiddag natuurlijk samen geoefend met trap lopen! We hadden stapje voor stapje en hapje voor hapje al gehad. Nu was het treetje voor treetje! Maar het ging prima! Nog even twee dagen oefenen en dan gaat dat best goed komen...

's Avonds hadden we samen even quality time... Heerlijk gegeten in het restaurant, ongestoord kunnen kletsen, een ijsje gegeten.....kortom: genoten van elkaar! 

De volgende keer dat ik die kant op rij, neem ik hem mee naar huis! Wat een heerlijk vooruitzicht !

Barbara

Dag 25

Vandaag begon Ybele zijn dag met ergotherapie. Hij moet alles weer opnieuw leren, zo ook zichzelf weer leren verzorgen. Hoewel het verzorgt worden hem ook wel beviel, is het toch echt de bedoeling dat hij het straks weer zelf kan. Dus hij heeft zichzelf gedoucht en zichzelf proberen aan te kleden. Dat is al een sport op zich tegenwoordig! 

Daarna had hij een rustige ochtend. Nog niet zoveel op de planning, dus tijd om even naar de kapper te gaan die ook in het gebouw aanwezig is. Eind van de ochtend kreeg hij nog bezoek van zijn collega Johan, die voor zaken in Limburg moest zijn vandaag. 

Vanmiddag stond er meer op het programma. Eerst weer ergotherapie. Ze hebben vanmiddag een soort van pijn test uitgevoerd op zijn handen. Dit was vrij pijnlijk. En dan bedoel ik niet qua gevoel.......hij voelde juist erg weinig.....in zijn rechter hand heeft hij nog een beetje gevoel en in zijn linker hand heeft hij nauwelijks gevoel. En met dat feit geconfronteerd te worden, was toch wel erg pijnlijk....

Of het gevoel nog terug gaat komen in zijn handen is afwachten, de tijd zal het leren.......

Daarna hebben ze nog de kracht in zijn handen getest. Die zit op zo'n 25 %.......

Dus daar moet nog flink op geoefend worden.

De fysiotherapeut heeft vanmiddag nog zijn boven lichaam wat " losser" gemaakt. Al zijn spieren hebben de laatste weken vrijwel stil gelegen, dus alles zit muur vast. 

Daarnaast heeft hij nog 12 km gefietst op een hometrainer en heeft hij nog zelfstandig geoefend met het "los" lopen tussen de brug.

Barbara

Dag 24

Dag 24.......de dag dat de zon door de wolken brak!

Ybele komt in het weekend naar huis!

Het is een drukke dag voor Yb geweest vandaag. Zijn schema zat van 8.00-17.00 uur vol gepland. Net een werkdag, met de ene afspraak na de andere.....Hij begon vanmorgen met een gesprek met de arts. Samen hebben ze gesproken over wat hij moet kunnen om in het weekend naar huis te mogen. Nou, hij mag dus in een auto vervoerd worden en met de juiste hulp middelen thuis en goede verzorging zag zij geen reden om Niet naar huis te kunnen. Samen met de maatschappelijk werkster heeft hij nog de praktische dingen bekeken en wat er nog voor geregeld moest worden. Maar ook zij zag geen belemmeringen.....en ik zag ze natuurlijk ook niet! Vanmiddag meteen een bed en een po stoel geregeld. De rolstoel neemt hij vanuit Hoensbroek mee.....dus vrijdag middag ga ik hem ophalen, zodat we dan na vier weken weer met zijn vieren thuis aan tafel zitten! Ik kan niet wachten.......

Verder heeft Yb vandaag nog 2 x fysiotherapie gehad. 2 x ergotherapie en nog beenspier oefeningen gedaan. Dat was wel leuk, want dat is zo'n apparaat met van die gewichten. Alleen hadden ze niet genoeg gewichten in huis voor de kracht die Yb in zijn benen heeft.......dus met die beenspieren van hem zit het wel goed!

Hoewel de ontwikkeling van zijn handen wat achter loopt op de rest, boekt hij toch ook hiermee elke dag weer kleine vorderingen. Vandaag heeft hij zelf zijn eten naar binnen weten te werken. Hij kan zijn telefoon weer een beetje bedienen, kan met twee handen een beker vasthouden, hij kan zijn iPad zelf uit zijn kastje halen en neerzetten. En....en....

Alleen de fijne motoriek is nog erg lastig, daar zal hij nog flink op moeten oefenen, maar het begin is er!

Aan het eind van de dag heeft hij nog een gesprek met een psycholoog gehad. Hij heeft natuurlijk niet alleen lichamelijk letsel opgelopen waar aan gewerkt moet worden. Ook aan het mentale letsel wordt hier gedacht...

Vanavond werd Yb nog verblijd met een bezoekje van zwager Kees. Hij was toevallig met de vrachtwagen in Limburg, dus dat kwam mooi uit!

Morgen weer een dag, voor vandaag is het weer genoeg geweest......

Barbara

Ybele ......op zijn kant .....gefilmd .....lopend...

Nou is er iemand die Ybele gefilmd heeft......Op zijn kant notabene haha

Nou ....Allemaal Pluspunten hoor Ybele ....ook op zijn kant ziet het er goed uit !!!

Grt Francois

Uitspraak van de dag:

Ybele: Wel dwars....niet lazy!

Dag 23

Hoewel het vandaag in Hoensbroek  bijna de gehele dag bewolkt en regenachtig was, scheen in Yb zijn kamer toch heel de middag de zon! Vier individuele zonnestraaltjes smolten samen tot 1straal van warmte en licht.....

Wat was het fijn om vandaag weer even samen te mogen zijn. Yb was ook wel toe aan wat gezelschap. Hij is er nu al achter dat er in de weekenden maar weinig te beleven valt daar en van een mevrouw met een gitaar die liedjes van Guus Meeuwis in het Limburgs probeert te zingen wordt hij nou ook niet echt vrolijk.....

Gelukkig werd hij gisteren al verblijd met een bezoekje van zijn maat Joris-Jan, die toevallig in Limburg woont. Had hij mooi even wat afleiding na een lange saaie dag.....
En vandaag was het natuurlijk helemaal feest toen wij op de stoep stonden. Heerlijk om weer even samen te zijn. Het leek wel een vakantie dag, met het spelen van een spelletje, een wandeling door het park en het eten in het restaurant. Alleen was de middag weer veel te snel voorbij...En wat voelt het rot om met zijn drieën thuis te komen in plaats van met zijn vieren. Denk niet dat dat ooit gaat wennen....

Hopelijk heeft Yb in zijn "rust" weekend voldoende energie opgedaan voor de komende week. Hij moet vanaf morgen flink aan de bak. Van 's morgens 8.00 uur tot 's middags 17.00 uur zit zijn schema vol gepland. Met tussen de middag tijd om te eten en een uurtje om te rusten. Maar hij heeft er zin in!

Barbara

"face timen" met Yb

3 weken later......

3 weken later alweer.....ongelofelijk! We hadden 3 weken geleden nooit gedacht dat hij nu al zo ver zou zijn. Van helemaal niks meer kunnen bewegen, naar wat hij nu allemaal al weer kan.

Wij zijn dankbare mensen!

Ybele heeft vandaag weer een stukje zelfstandigheid terug gewonnen. Hij heeft vanmorgen zelf zijn tanden gepoetst en gel in zijn haren gedaan. Normale dingen die ineens niet meer zo vanzelfsprekend waren.

Hij heeft vandaag zijn nieuwe rolstoel gekregen. Als je er dan toch zo lang in moet zitten, moet hij natuurlijk wel op maat zijn en lekker zitten!

Hij is vandaag ook weer flink aan het wek gezet door de fysio. Hij heeft:

-op een lig fiets gefietst

-zonder hulp achter de rollator gelopen

-met hulp, met krukken gelopen

-handoefeningen gedaan

Nu ook voor hem weekend! Morgen zal een rustige dag zijn voor hem, want dan gebeurt er niet zoveel. Kan hij mooi energie opdoen voor als wij zondag komen!

Barbara

Post

Voor iedereen die Ybele af en toe eens wil verblijden met een kaartje:

Dhr. Y. Broersma

p/a Adelante volwassenenrevalidatie

Afdeling 1, kamer 106

Postbus 88

6430 AB Hoensbroek

Dag 20

Onderweg naar de toekomst, gaan we weer even terug in de tijd. 20 jaar om precies te zijn.....

De tijd dat Ybele nog in Friesland woonde....

De tijd dat we nog een draaischijf telefoon hadden.....

De tijd dat we elkaar elke avond om klokslag zeven uur belde....

De tijd dat we elkaar alleen maar in het weekend zagen.....

De tijd dat we samen waren, maar toch ook alleen......

Dacht echt dat die tijd verleden tijd was....

Maar helaas is dat nu even onze toekomst, met het verschil dat de draaischijf telefoon nu vervangen is door een iPad. En met het verschil dat ik nu ga proberen elkaar 2 x in de week te zien....

Vandaag was de eerste dag in bijna 3 weken tijd dat ik niet naar het ziekenhuis hoefde...

De eerste dag dat we niet even samen waren na het ongeluk....

De eerste dag dat we alleen maar even digitaal contact hadden......

Het was niet mijn beste dag........

Ybele had een goede eerste nacht gehad in zijn nieuwe omgeving. Hij heeft zijn eerste contacten met zijn medebewoners gelegd. En weer met veel nieuwe mensen kennis gemaakt. Ze zijn allemaal even prettig en vriendelijk tot nu toe. 

Vanmorgen had hij een 2 uur durend gesprek met de ergotherapeute, waarin ze vooral zijn doelen hebben besproken. Nou, daar is Yb vrij duidelijk in, daar kwam ze al snel achter.....Yb gaat voor 100% herstel! En mocht dat ter zijner tijd niet haalbaar zijn, dan stelt hij die doelen ter zijner tijd wel weer bij....maar voorlopig gaat hij ervoor!

Vanmiddag heeft hij fysio gehad. De mond van de fysiotherapeut viel open van verbazing toen hij zag wat Yb allemaal al kon. Ze hadden vast wat verouderde informatie gekregen vanuit het ziekenhuis ;-) 

Ze gaan zijn schema nu snel aanpassen op wat hij nu nodig heeft.

Ook hebben ze nog long foto's gemaakt vandaag, omdat ze gisteren tijdens het lichamelijk onderzoek toch een verschil hoorde tussen de linker en de rechter long. Gelukkig was daar niks op te zien. 

Barbara

Dag 19

Vanmorgen vroeg vertrokken richting Hoensbroek. Ik wilde er zijn voordat Yb aan zou komen, zodat ik hem daar kon "ontvangen" . Een half uur nadat ik er was kwam Yb aan met de ambulance. Hij had, net als ik, een goede reis gehad. We zijn super hartelijk ontvangen! Die limbo's zijn allemaal erg aardig daar! Hij ligt op een twee persoons kamer, maar het bed naast hem is nog niet bezet, dus nog even de kamer voor hem alleen.

En ook hier begon het circus weer opnieuw. En terecht natuurlijk! Want willen ze hem goede zorg kunnen bieden, moeten ze wel alles van hem weten. Dus weer een keer het verhaal verteld, weer allerlei onderzoeken gehad, weer een ergo therapeut aan zijn bed. En weer vele nieuwe kennismakingen. Maar deze keer voor een langere periode. Na alle gesprekken en onderzoeken zijn tassen uitgepakt en daarna de boel daar wat verkent. Wat is het groot daar!

Aan het eind van de dag Yb nog even geholpen met eten en daarna weer naar zijn kamer. Even " facetimen" met de kinderen. Leuk hoor! Konden we meteen papa zijn nieuwe kamer laten zien.

En dan het moeilijkste moment van de dag......tijd om naar huis te gaan.....
Wetende dat ik hem zondag pas weer kan zien......
In deze moeilijke tijd wil je eigenlijk niets liever dan bij elkaar zijn, elkaar steunen, samen lachen en samen huilen.....
Maar helaas......dat is nu even een paar dagen niet mogelijk.....
Gelukkig hebben we FaceTime nog......

Barbara

Bedankt

Namens ons hele gezin wil ik iedereen bedanken die de moeite heeft genomen om ons een kaartje te sturen, of een reactie heeft achter gelaten op onze blog of via facebook. Wat een lieve, warme woorden mochten wij ontvangen. En wat doet dit ons goed! Dankzij jullie steun kunnen wij dit aan! Bedankt!

Dag 18

Vandaag mijn laatste ritje Middelburg - Goes. Een dag om even bij stil te staan. Wat is er veel gebeurd in de afgelopen 18 dagen en wat een vooruitgangen laat Ybele ons elke dag weer zien! Ik ben blij dat ik alles heb bijgehouden op deze blog, want het is gewoon teveel om te onthouden. Als ik eraan terug denk hoe hij er twee weken geleden bij lag, en als je hem nu alweer ziet zitten op zijn troon. En dan moet het echte revalideren nog beginnen.....

Vandaag had Yb weer een goede dag. Vanmorgen voor het eerst zelf gegeten. Deze keer was het niet stapje voor stapje, maar hapje voor hapje. Weer een stukje van zijn zelfstandigheid terug gewonnen! Ook weer meerdere keren fysio gehad vandaag, waarvan hij 2 X met de rollator op pad is geweest.

Vanmiddag kwamen Claudia en Amy, Renate en mijn ouders hem nog even gedag zeggen. Daarna was het even tijd voor ons gezin. We hebben gezellig bij papa in het ziekenhuis gegeten en daarna zijn spullen ingepakt. Klaar voor morgen, klaar voor de volgende verhuizing, klaar voor de volgende stap......

Barbara

Blij

Vandaag ben ik
alleen maar blij.
We zijn samen,
er is nog steeds
een Wij!
Die zwarte wolk,
Blazen we samen
aan de kant.
En we vervolgen
ons pad,
hand in hand.
Samen,
Met ons gezin
blazen we deze fase
nieuw leven in.
Geen tijd voor
de waarom's.
Maar onderweg,
Naar een nieuwe
Toekomst!

Dag 17

En dan is het alweer maandag.....hoewel ons leventje nog steeds op zijn kop staat, gaan we toch proberen er weer een beetje regelmaat in te brengen. Voor Kyra begon de school weer vanmorgen. Ik had vorige week al contact met haar juf gehad, om het verhaal alvast te vertellen. En om even te overleggen wat de beste manier voor Kyra zou zijn om het in de klas te vertellen. We hadden van de maatschappelijk werkster uit het ziekenhuis de tip gekregen, om het vooral de kinderen op school te laten vertellen, zodat iedereen van onze situatie afweet en omdat het ook goed is voor de verwerking van de kinderen. We hebben het samen vanmorgen in de kring verteld aan de hand van de foto's op het blog. Een ontroerend moment. Maar wat kon ze het knap vertellen en wat fijn dat hier even tijd en ruimte voor was!

Ybele had ook weer een goede dag vandaag! Naast het plassen op de wc, lukte het nu ook om zijn ontlasting op de wc te doen! Nooit gedacht dat dat nog eens een hoogtepuntje in ons leven zou zijn :-) maar ook deze schrijven we er weer bij!

Om dan meteen maar weer door te gaan naar het volgende hoogtepunt:
Hij heeft vandaag achter een rollator gelopen door de gang! Wel 15 stappen....wauw!
Ook kan hij nu zelf zijn bed bedienen, het belletje ingedrukt krijgen en een stukje worst in zijn mond stoppen....

Ook over bezoek weer niet te klagen vandaag! Ze weten hem allemaal te vinden: collega Fred, mannen van de voetbal vereniging ( sorry, ben jullie namen alweer vergeten...) Johan, Anita en Sarah en Anne, Christa en Francisca. Allemaal nemen ze nog even de moeite om hem gedag te komen zeggen! Super tof!

Nu op naar het laatste dagje ZH Goes. Woensdag ochtend zal hij in alle vroegte per ambulance naar zijn volgende logeeradres verhuizen. Weer een stapje dichter naar zijn herstel......

Barbara

Dag 16

Zondag...nog steeds weekend, dus weer maar 1 x fysio voor Yb. Vandaag heeft de fysiotherapeut hem laten staan. Gewoon staan, op twee benen, in de vrije ruimte, zonder steun en zonder iets vast te houden. 3 minuten lang.........3 minuten al je krachten gebruiken, 3 minuten concentreren, 3 minuten om trots op te zijn!

Vandaag lukte het plassen weer niet zo erg. Is natuurlijk ook niet zo gek als je in een bed ligt, en je het moet laten lopen in een fles.....een broeder zei toen: waarom proberen we het niet gewoon op de wc? Oke....proberen maar. Het kost weer heel wat krachten om uit bed te komen, in de rolstoel te gaan zitten, van de rolstoel weer op de wc te komen.......maar het lukte! Meerdere keren zelfs!
En zo schrijven we vandaag weer 2 hoogtepunten erbij op ons lijstje! En die plas fles? Die hangt inmiddels naast de til lift.......

Vanmiddag kwam zijn collega Johan met vrouw en dochter hem verblijden met een bezoekje. Daarna schoon pa en ma, die hij meteen maar even aan het werk zette door hun zijn boterhammen te laten smeren en voeren.
Vanavond kwamen François en Francis met dochter Melissa ook even bij hem kijken.
Stuk voor stuk bijzondere momenten........

Barbara

Vandaag huil ik zonder tranen
En lach ik zonder geluid
Ik heb geen make- up op
Maar wat maakt dat nou nog uit
Al het witte is nu zwart
En het water is nu droog
Het is een harde waarheid
En ik zou willen dat ik loog

Wanneer komen er weer tranen?
Wanneer komt er weer geluid?
Wanneer draag ik weer mascara?
Want dat maakt echt wel uit!
Wanneer wordt zwart weer wit?
Wanneer wordt het water weer nat?
Wanneer komt het antwoord?
Want ik ben het nu wel zat...

Ik wil weer lachen met een schater
En weer nat worden van het water
Ik wil weer huilen met echte tranen
En weer een weg kunnen banen
Door de donkere wolk,
Zo richting de zon
Ik wou dat iemand
Toveren kon....

Met zijn nieuwe speeltje...

Dag 15

Yb heeft eindelijk eens een keer lekker geslapen vannacht. Uitgerust voor een nieuwe dag. Omdat het weekend is, kreeg hij vandaag maar 1 x fysio. Hij heeft weer even gestaan, en verder hebben ze vooral zijn bovenblijf wat "los" gemaakt vandaag. Door het weinig bewegen, gaat alles zo vast zitten als een huis...

Hij had weer een nieuw kunstje om aan ons te laten zien. Hij kan nu zelfstandig op zijn zij draaien, om vervolgens tot zit te komen. Daarna schuift hij in een aantal keren zo zelfstandig in zijn rolstoel! Goed he? Het kost hem super veel doorzettingsvermogen en kracht, maar hij doet het toch maar even!
Dus de til lift is verleden tijd! Die hangen we bij deze in de wilgen....en ondertussen schrijven wij er weer een hoogtepunten bij op ons lijstje.

Vanmiddag kwamen moeders, broer en zus vanuit het Friese land nog een keer op bezoek. Nog even een keer met zoon en broerlief knuffelen voordat hij woensdag naar zuid-Limburg verhuisd.
Vanavond kwamen ook Jacco en Danielle nog even afscheid nemen. Nog 3 dagen en dan sluiten we deze fase weer af, om vol goede moed aan de volgende fase te beginnen.....

Vanavond heeft Yb zijn (verlate) verjaardags cadeautje in ontvangst mogen nemen. Het was eerst de bedoeling dat hij fietskleding en toebehorenn voor op de mountainbike zou krijgen. Maar jullie zullen snappen dat we de plannen iets gewijzigd hebben.....het is een iPad geworden, zodat we straks met hem kunnen "facetimen" (soort skipe) dan is hij ver weg, maar tegelijkertijd ook dichtbij!

Barbara

Nieuw !!Plaatsen van Berichten aangepast !

Beste allemaal,

Naar aanleiding van een aantal mensen die de opmerking plaatsten dat ze geen berichten konden plaatsen. Omdat men moest inloggen en dergelijke ... en eerst een account aan moesten maken.

Dat is opgelost !!

U kunt vanaf heden ook zonder dat U ingelogd bent een bericht plaatsen !!

Reageer ze zou ik zeggen ..

We even selecteren dat U als "Anoniem" wil reageren ....ZIE FOTO !

Yb, Barbara en de kinderen hebben hier veel steun aan ....

Groet

Francois
,

Feestje

Dag 14

Vandaag (vrijdag) vieren we alvast de verjaardag van Tycho in het ziekenhuis, zodat hij morgen op zijn echte verjaardag lekker de hele dag kan gaan zeilen met de scouting. Ook al zijn er heel veel dingen niet leuk in deze periode, dit feestje moet natuurlijk gewoon doorgaan! Of papa nou in het ziekenhuis ligt of niet. En als papa dan niet naar het feestje toekomt, dan komt het feestje wel naar papa toe! Dus met een tas vol met taart, slagroom en cadeautjes, op naar het ziekenhuis!
Yb had een aparte kamer voor ons geregeld, zodat we daar in alle rust de boel op stelten konden zetten. Wat een heerlijk moment zo even met zijn viertjes!

Maar de taart was nog niet op en zo stond de fysio al aan de deur. Werk aan de winkel voor Ybele. Hij ging voor de tweede keer lopen vandaag. Super, want nou konden de kinderen het ook in het echt zien! 3 x heen en weer deze keer! Wauw! Wat is het toch een kanjer! En gaaf dat de kinderen dit ook mee mochten maken.

Hierna is Yb weer op bed gegaan en hebben we het feestje in alle rust weer afgesloten.
'Savonds even geen visite voor Yb, maar even rust. En dat heeft hij ook echt even nodig want hij slaapt nog steeds erg slecht.

Wij naar huis naar het volgende feestje. Een feestje met een lach en een traan. De eerste verjaardag van Tycho waar Yb niet bij is......lastig......maar ook super fijn om in deze tijd de mensen die het dichtst bij ons staan om ons heen te hebben....

Barbara

Top prestatie

Ik wou dat ik een vlinder was
En even vliegen kon
Even door die donkere wolk
Zo richting de zon
Even zonder zorgen
Even zonder verdriet
Maar helaas ben ik geen vlinder
En vliegen kan ik niet...

Met zijn voetbal maten

Fries gezelschap

Dag 13

Net even de betekenis van een top prestatie opgezocht....Yb heeft namelijk vandaag meerdere top prestaties geleverd! Krachttoer, uitmuntende verrichting, iets bijzonders wat je doet en hij doet iets heel goed stond er onder andere. Nou dat heeft hij zeker allemaal gedaan. Ik ben altijd al trots op hem, maar vandaag natuurlijk helemaal!

Hij heeft vandaag 3 x fysiotherapie gehad. Vanmorgen hebben ze eerst handoefeningen gedaan. Hij kan nu al zijn vingers gebogen krijgen. Zijn linkerhand is nog iets minder als zijn rechter, maar wat een verschil alweer met een paar dagen geleden. 

Daarna is hij weer zonder til lift in de rolstoel gaan zitten en heeft de fysio hem laten "lopen" met zijn benen terwijl hij in de rolstoel zat. Dit ging ook al best goed. 

Vanmiddag toen ik in het ziekenhuis aankwam kwam ik toevallig de fysiotherapeut tegen op de gang. Hij zei: zoek je Ybele? Die is in de gymzaal, die gaat zo lopen......

Oke.....dat willen we dan wel eens zien!

En ja hoor, daar ging hij! Vanuit de rolstoel staan tussen de brug, goed vasthouden en stabiel staan, en dan voetje voor voetje naar de overkant! Allemaal nog erg onstabiel en ongecontroleerd, maar de eerst stappen, op de nog lange weg, zijn gezet! De eerste 6 meter heeft hij afgelegd! 

WAUW! Goed he!

Super trots, dat snap je wel zeker?

Morgen gaan ze heen en terug hebben ze afgesproken .....

Vanmiddag kwamen er Friese vrienden op bezoek. Even 3,5 uur, enkele reis, rijden om even Yb te komen bezoeken! Super! Top! Gaaf dat ze er waren!

Vanavond kwamen zijn voetbal maten hem bezoeken, helaas zonder bier deze keer, maar met Feyenoord trainingspak! Yb zo blij als een kind, dat snappen jullie wel ( en heel veel van jullie waarschijnlijk ook niet!) 

Nou als Yb na deze dag nou nog niet lekker zal slapen.......

Barbara

Lief

Dag 12

Het was vandaag weer een vermoeiend dagje voor Yb. Het begon met een klein tegenslagje. Het lukte hem vandaag niet om zelf te plassen. Dus weer tot 2 x toe die catheter erin. Geen pretje voor hem en daar kan ik als vrouw me zelfs wel iets bij voorstellen......komt waarschijnlijk door zijn blaas ontsteking, maar daar krijgt hij antibiotica voor. Nu maar hopen dat hij er snel vanaf is.....

Hij heeft ook een goed gesprek gehad met de revalidatiearts. Die staat volledig achter Yb zijn keuze om in Hoensbroek te gaan revalideren. Daar zijn ze gewoon gespecialiseerd in "dit soort gevallen" en daar kan Yb er gewoon alles uit gaan halen wat erin zit. En dat wil hij, dat kan ik je wel vertellen!

De fysiotherapeut komt vanaf nu twee x per dag langs om een aantal oefeningen met hem te doen. Zijn spieren moeten natuurlijk niet te slap worden. Hij zal ze straks nog hard genoeg nodig hebben! Maar daar zorgt hij wel voor. Vandaag voor de eerst keer zonder til lift in de stoel gaan zitten. Nu ging hij eerst op de rand van zijn bed zitten, om daarna tot stand te komen en zo in zijn stoel te gaan zitten. De fysio wilde dat hij in 1 x door zou gaan. Maar Yb had zoiets van nu sta ik even, laat me maar even staan voordat ik weer ga zitten.....de fysio zal hem echt nog wel eens moeten gaan afremmen denk ik zo....

We kregen vandaag te horen dat Yb volgende week woensdag 14 augustus gaat verhuizen naar de revalidatie kliniek in Zuid-Limburg. Krijg ik weer zo'n dubbel gevoel bij...Aan de ene kant super natuurlijk dat hij daar zo snel terecht kan, aan de andere kant schuif ik de gedachten dat hij straks zo ver weg zit en ik er niet meer elke dag naar toe kan gaan, steeds weer voor me uit....

Vanmiddag had Yb zakelijk bezoek. Kon hij even zijn hoofd, op zakelijk gebied dan, leeg maken. Dat gedeelte zal hij nu even los moeten gaan laten ( hoe moeilijk dat ook voor hem is) zodat hij zich nu en straks op zichzelf kan gaan richten.
Vanavond hadden we even tijd voor Kyra gereserveerd, zodat ze even uitgebreid met haar vader kon knuffelen. Ze had 'smiddags bij haar vriendinnetje Francisca een heerlijke fruit salade gemaakt voor haar vader. Die kon ze hem nu lekker te eten geven, want dat kan hij nog niet zelf....hoewel hij elke dag weer vorderingen maakt in zijn bewegingen!
Daarna kwam mijn lieve vriendin Renate nog even om het hoekje kijken......
En zo is er zomaar weer een dag om, wat zal de dag van morgen ons weer brengen.....

Barbara

Ben ik sterk?

Ben ik sterk, als ik leeg ben en moe en geef er niet aan toe?

Ben ik sterk als ik doorloop tot ik val in diep en donker dal?

Ben ik sterk als ik mijn schaduw bedek, hou ik dan niemand voor de gek?

Ben ik sterk als ik voor mezelf vlucht, maakt dat mij vrij en opgelucht?

Ben ik zwak als ik kan luisteren naar wat ik mijn lichaam hoor fluisteren?

Ben ik zwak als ik door het diepe moet gaan tot ik opnieuw weer verder

kan gaan?

Ben ik zwak als ik durf toe te geven dat ik fouten maak in mijn leven?

Ben ik zwak als ik even wil leunen en aan iemand vraag om mij te steunen?

Ben ik zwak als ik mijzelf in al mijn kwetsbaarheid laat zien, of is dat nu juist sterk misschien?

Zwak, sterk,het hoort bij elkaar, zonder zwakte is sterk zijn nooit daar.

Ik ben sterk,ik ben groot en klein.

Ik ben sterk omdat ik ook zwak kan zijn!

 

Dag 11

Vandaag is Yb met de ambulance overgebracht van het Erasmus MC naar het ziekenhuis in Goes.
Hij had een goede reis gehad. Na aankomst eerst even een hapje gegeten. Daarna begon heel het circus weer opnieuw. Weer een soort van intake gesprek, weer een neuroloog aan zijn bed, weer een revalidatie arts aan zijn bed en een ergotherapeut. Super natuurlijk, want iedereen wil het beste voor hem...hoewel hij niet met iedereen "vrienden" gemaakt heeft vandaag.....
Toen dat allemaal achter de rug was, was de middag alweer om. Ik kon nu gewoon even een hapje gaan eten bij vrienden! Toch wel erg lekker hoor, zo dicht bij huis!

Hoewel Yb toch wel erg moe was van alle gebeurtenissen van vandaag, wisten zijn lieve collega's toch weer een glimlach op zijn gezicht te toveren vanavond.
Nu maar hopen dat hij een goede nacht tegemoet gaat, zodat hij morgen weer vol nieuwe energie aan een nieuwe dag kan beginnen......

Barbara

Met Mika en Anna-Britt

Dag 10

Het was weer een enerverend dagje vandaag. We zitten momenteel in een rollercoaster van emoties en ik ben bang dat die voorlopig nog niet van plan is te stoppen...

Eerst vanmorgen het goede nieuws natuurlijk dat Yb binnen nu en twee weken terecht kan in een revalidatiekliniek in Hoensbroek. Toen ik vanmiddag in het Erasmus aankwam kregen we ook vrijwel direct te horen dat Yb die tussentijd niet in Rotterdam kan blijven. Je kan die tijd beter overbruggen dichterbij huis....ik ga even bellen....5 minuten later kregen we al weer te horen dat hij morgen al verhuisd naar het ziekenhuis in Goes. Fijn! Kunnen we even op adem komen, even alle gebeurtenissen van afgelopen tijd laten bezinken en even nieuwe energie opdoen voor de volgende verhuizing....

Vanmiddag waren Joris-Jan en Titia bij ons op bezoek. Wat is het toch fijn om zulke lieve mensen bij je te hebben in deze moeilijke tijd! Daarna was het inpakken geblazen, afscheid nemen ( niet echt want binnen 6 weken komt hij hier weer terug om geopereerd te worden) en daarna hebben we al het goede nieuws gevierd met ijs en mijn lieve broer en neefje Mika en nichtje Anna-Britt.

Met gemengde gevoelens naar huis gereden. We hebben het eerste hoofdstuk gehad, hoeveel zullen er nog volgen? En wat zullen ze ons gaan brengen.....?

Barbara

Dankbaar....

Voor Marion en Rolande,

2 mensen
Op de juiste tijd
Op de juiste plaats
Die hulp boden
Wij
Eeuwig dankbaar
Dankzij hen
Is er nog hoop!!!

Laatste nieuws...

Net te horen gekregen dat Ybele binnen nu en twee weken zal verhuizen naar een revalidatie kliniek in Hoensbroek ( zuid-Limburg) 

Samen zijn we sterk!

Dag 9

Er zijn genoeg mensen,
die sterven van zelfbeklag...
Die alleen maar treuren,
over verloren tijd....
Lief, laten wij de tijd
die we hebben kleuren...
En verfraaien,
met een lach.....

Vandaag een dag met alleen maar hoogtepunten! Ybele had ten eerste goed geslapen sinds zijn ongeluk. Kan hij eindelijk wat meer energie opdoen, die hij overdag hard genoeg nodig heeft!
Vanmorgen heeft hij van 10.00-13.00 uur op zijn troon gezeten! Volgens het schema wat achter zijn bed hangt, zou hij dat pas op 12 augustus bereikt hebben....maarja Yb kennende.....
Hij had nu een soort tafeltje aan zijn stoel zitten, waarop hij een tijdschrift kon leggen. De laatste keer dat hij had zitten lezen, moest de zuster nog komen om zijn bladzijde om te slaan. Vandaag kon hij dat zelf!!! Het zij met enige moeite....maar hij krijgt het uiteindelijk voor elkaar! Hoe mooi is dat?

Vandaag zijn de kinderen weer meegeweest naar papa. Die stonden natuurlijk ook te popelen om een rondje te gaan rijden met hem. Maar eerst even onze lieve vrienden Jacco en Danielle verrast. Ik zou ze beneden bij de ingang komen ophalen, om vervolgens samen naar boven naar Yb te gaan. Maar de directeur himself kwam ze gewoon zelf ophalen hoor, waarna we lekker even in het restaurant hebben gezeten i.p.v op die saaie ziekenhuis kamer.....daarna nog even naar buiten en genoten van het zonnetje.......

Klein jammerdebammer momentje van de dag: Yb heeft een blaasontsteking opgelopen. Niet echt handig als je niet even naar de w.c kan lopen, elk half uur als je moet plassen. Ik weet zeker dat de zustertjes hun kilometers wel gaan maken, vanavond en vannacht.....

Barbara

Even naar buiten....

Dag 8

20 jaar samen.....
Met heel veel zonneschijn ...
Af en toe een sluier wolkje
Maar dat bliezen we samen altijd snel weer weg....
Nu een hele grote donkere wolk...
Wie helpt  ons met blazen?

Vandaag was er weer een dieptepunt. Zoals die er elke dag weer is. Elke dag om 20.00 uur als we afscheid moeten nemen van elkaar.....wat een rot gevoel, elke dag weer, om mijn mannetje te moeten achter laten in het ziekenhuis. Om alleen naar huis te gaan....te weten dat ik dat grote bed in mijn eentje nooit kan vullen....
Samen,
Maar toch alleen.....

Maar....er waren uiteraard ook weer hoogte punten vandaag! In het begin had Yb nog een belletje naast zijn hoofd zitten. Als hij dan hulp nodig had van een zuster, kon hij die met zijn hoofd aan tikken, zodat de bel afging. Nu heeft hij aan zijn bed een bel zitten die hij met zijn hand aangetikt krijgt! Super toch!
Vandaag waren onze lieve vrienden Anne en Christa op bezoek. Wat voelde het toch fijn om deze lieve mensen bij ons te hebben....
Ook vandaag heeft Yb op zijn troon gezeten. De tweede keer was vanavond. We zijn zelfs even een stukje gaan rijden. Even weg uit die kamer, weg van de afdeling, weg van die 7 de etage.....
Ik heb hem even de buitenlucht laten opsnuiven en laten genieten van het avond zonnetje!
Ook al waren het maar 10 minuutjes, het waren de mooiste 10 minuutjes van afgelopen week!

Welterusten,

Barbara

Eerste lezen aub ! ..Belangrijk !!

Hallo allemaal,

Als Moderator van dit Blog zal ik proberen even een beetje uitleg te geven over het plaatsen van een reactie

Er is wat onduidelijkheid over het plaatsen van een reactie op de Blog .

Men dient een Google account te hebben of een andere account (zie blog)

Google account is de makkelijkste ... De meeste mensen zullen die al wel hebben denk ik ..

Wanneer U ingelogd bent kunt U aan de onderzijde van de reactie selecteren dat U via Uw Google account wil reageren.  ( Uw Google accountnaam komt dan onderaan de reactie te staan )

Op de foto's is er stap voor stap te zien wat U moet doen .

 Zoals bovenstaande als U de  reactie wil plaatsen , "Uw profiel selecteren"

Wanneer U niet ingelogd bent wordt U doorgestuurd naar Google om alsnog in te loggen

Als laatste dient U de codes in te vullen en Uw reactie te bevestigen ( Publiceren ).
Uw reactie staat dan online op het Blog

Mocht U nog vragen hebben hoor ik dat graag

Met vriendelijke groet,

Francois Kees
Moderator

mail adres : francoiskees@gmail.com (bij eventuele vragen over het Blog ) NIET naar Barbara mailen  ....!!

Een week later.......

Een week later.......een week! Kan iemand mij vertellen waar die week gebleven is? Een week vol spanning, een week vol emoties, een week vol verdriet, boosheid, onmacht.....een week vol met dieptepunten.....maar ook een week met de eerste hoogtepunten! Een week, 7 dagen, 7 nachten,168 uur, 10080 minuten geleden stapten we de ambulance in, om vanuit Goes naar het Erasmus te vertrekken. Een rit naar een onbekende toekomst......

Vandaag zijn de kinderen en mijn ouders mee geweest naar Yb. De kinderen hadden papa erg gemist afgelopen week, dus dat weerzien was weer emotioneel. Maar prachtig om te zien hoe trots ze op elkaar zijn! Papa op de kinderen, die het zo goed doen in deze roerige tijd. En de kinderen op papa die al voor de tweede keer in de stoel zat vandaag! Heerlijk om ze weer samen te zien! Mijn ouders zagen Yb voor het eerst, ook die vonden het fijn om hem weer te zien! Ondanks alles, was het een fijne middag zo samen. Ons gezinnetje weer even herenigd.....

De neuroloog kwam ook nog even binnen lopen om te kijken hoe het met hem ging. Hij zag een duidelijk verschil met vorige keer. Het is nu zaak om Ybele zo snel mogelijk in een revalidatie kliniek te krijgen. In het Erasmus verlenen ze uitstekende zorg, maar ze hebben daar gewoon te weinig tijd om de zorg te verlenen die Yb op dit moment nodig heeft. Maarja, die wachtlijsten he...... Bij de kliniek in Rotterdam is een wachtlijst van meer dan 6 weken. Zolang kan hij gewoon niet wachten. In Goes kunnen ze hem ook niet de revalidatie bieden die hij nodig heeft. Dus nu wordt er gekeken hoe lang de wachtlijst is bij een kliniek in Hoensbroek in zuid Limburg. Kan het nog verder weg......? Maarja, als hij maar de beste zorg krijgt die hij nodig heeft. Dat is nu echt het aller belangrijkste!

Had ik al verteld dat Yb vandaag al twee keer zelf geplast heeft? Normaal gesproken denk je daar niet bij na, maar nu zetten we hem erbij, op ons hoogtepunten lijstje! Nu maar hopen dat het een hele lange lijst mag worden! Maar daar gaan we natuurlijk vanuit! Yb is een vechter, een doorzetter en een harde werker die ook nog eens positief is ingesteld. Dus die gaat er komen, WIJ gaan er komen, SAMEN! Waar we uit gaan komen is dan nog niet eens het aller belangrijkste, zolang we er maar samen komen!


Als je even geen tranen ziet bij ons
Wil dat niet zeggen dat we geen verdriet hebben.....
Ze zijn dan gewoon even op.......

Barbara

Foto's ongeluk

En dan krijg je ineens deze foto's onder ogen..... Pfff... Heftig!

Boos
Boos op de hele wereld
Boos op alles en iedereen
Waarom hij?
Waarom ik?
Waarom wij?

Donderdag 1 augustus

Pfff....waar zal ik eens mee beginnen. Er is zoveel wat er allemaal gebeurt, dat het maar goed is dat ik het ga opschrijven.  De afgelopen dagen zijn weer erg heftig geweest. We hebben een gesprek met een maatschappelijk werkster gehad. Zij is een luisterend oor voor ons, maar heeft ook goede tips en ze heeft een aantal dingen voor ons uitgezocht. Want naast het lichamelijke letsel wat Yb heeft opgelopen, komt er ook nog het mentale letsel bij. Over alle praktische zaken die geregeld moeten worden nog maar te zwijgen....afgelopen woensdag heeft hij voor het eerst bezoek ontvangen. Zijn moeder, broer en zus met zwager kwamen over vanuit Friesland. Erg emotioneel natuurlijk, maar ook heel fijn dat ze er waren! Dinsdag heeft Yb voor het eerst op de rand van zijn bed gezeten, eerst nog heel duizelig en wiebelig. Maar toen dat eenmaal gezakt was, kon hij toch echt heel even zelfstandig zitten! Woensdag kwam ik bij hem en zat hij ineens in een stoel! Ze hadden hem met een til lift uit bed getakeld en hem in een stoel gezet. Dat mocht hij een kwartiertje proberen en dat ging goed! Nu gaan ze dat de komende periode langzaam opbouwen en hem steeds iets langer in de stoel zetten. Hij had er zin in die dag want hij had ook maar even meteen op zijn benen gestaan! Uiteraard met hulp en ondersteuning, maar hij stond even! Wat een geweldige momenten zijn dit voor hem! Helaas zijn er ook mindere momenten, maar ik zal jullie de details over urine en ontlasting besparen ;-)
Vandaag kwam Dennis, zijn maat uit Friesland, op bezoek! Vrienden voor het leven, in goede en in slechte tijden. Momenten met een lach en een traan.....Die lach is er gelukkig ook nog, hij wind alle zustertjes om zijn vinger en weet bij allen een glimlach op hun gezicht te toveren. Hoewel als het hem niet zint, hij dat ook duidelijk weet te maken.....
Vandaag kon hij zijn hand, met heel veel concentratie, kracht en inspanning, bij zijn mond krijgen. Zijn armen optillen gaat ook iets beter. De kracht is er wel, ook in zijn benen, nu het gevoel en de controle erover nog. In zijn handen heeft hij helaas nog geen gevoel....

Een mens krijgt soms veel te verwerken
Plots kijk je anders tegen het leven aan
Dan is het goed om te weten
Dat velen met je zijn begaan

De kracht van het woord kan steun geven
Het ontneemt verdriet niet helemaal
Maar het kan de pijn wel wat verzachten
En dat op zich is heel speciaal!

Iedereen bedankt voor jullie steun, lieve reacties en medeleven. Dit doet ons zeer goed!

Barbara

Woensdag 31 juli 2013

Vandaag de eerste stukken op onze Blog geplaatst.

Welkom iedereen .!!

Ik ga proberen om met regelmaat ,wanneer mijn hoofd er naar staat, een stukje (van me af) te schrijven over het verloop van alle vorderingen rond het ongeval en herstel van Ybele.

Groet Barbara

Maandag 29 juli 2013

Vandaag pittig dagje achter de rug in het Erasmus.
Er zijn foto's van Yb zijn schouders gemaakt waar hij veel last van heeft.
Er is een fysiotherapeut aan zijn bed geweest en een revalidatie arts. Ook hebben we een gesprek met de neuroloog gehad.
Yb heeft een centrale ruggenmerg laesie (gedeeltelijke dwarslaesie) ofwel een kneuzing van het ruggenmerg. Hoever hij zal herstellen is moeilijk te voorspellen.
Over ongeveer 6 weken zal er waarschijnlijk nog een operatie plaats vinden.
Ze gaan dan meer ruimte maken om de vernauwing van het wervelkanaal op te heffen. Ze gaan tot die tijd beginnen met fysiotherapie en revalideren.
Hiervoor zal er een plek worden aangevraagd in een revalidatie kliniek in Rotterdam.
Hier zijn ze het beste gespecialiseerd in dwarslaesies.
Het is nog afwachten wanneer hij daar terecht kan. Wachttijden lopen op tot 5 weken.....
Ook kwam er nog een maatschappelijk werkster langs maar die komt morgen terug

Het was genoeg voor vandaag.
Veel informatie, veel emoties...........

Barbara

Dit bericht was al op Facebook geplaatst die dag