Donderdag 1 augustus

Pfff....waar zal ik eens mee beginnen. Er is zoveel wat er allemaal gebeurt, dat het maar goed is dat ik het ga opschrijven.  De afgelopen dagen zijn weer erg heftig geweest. We hebben een gesprek met een maatschappelijk werkster gehad. Zij is een luisterend oor voor ons, maar heeft ook goede tips en ze heeft een aantal dingen voor ons uitgezocht. Want naast het lichamelijke letsel wat Yb heeft opgelopen, komt er ook nog het mentale letsel bij. Over alle praktische zaken die geregeld moeten worden nog maar te zwijgen....afgelopen woensdag heeft hij voor het eerst bezoek ontvangen. Zijn moeder, broer en zus met zwager kwamen over vanuit Friesland. Erg emotioneel natuurlijk, maar ook heel fijn dat ze er waren! Dinsdag heeft Yb voor het eerst op de rand van zijn bed gezeten, eerst nog heel duizelig en wiebelig. Maar toen dat eenmaal gezakt was, kon hij toch echt heel even zelfstandig zitten! Woensdag kwam ik bij hem en zat hij ineens in een stoel! Ze hadden hem met een til lift uit bed getakeld en hem in een stoel gezet. Dat mocht hij een kwartiertje proberen en dat ging goed! Nu gaan ze dat de komende periode langzaam opbouwen en hem steeds iets langer in de stoel zetten. Hij had er zin in die dag want hij had ook maar even meteen op zijn benen gestaan! Uiteraard met hulp en ondersteuning, maar hij stond even! Wat een geweldige momenten zijn dit voor hem! Helaas zijn er ook mindere momenten, maar ik zal jullie de details over urine en ontlasting besparen ;-)
Vandaag kwam Dennis, zijn maat uit Friesland, op bezoek! Vrienden voor het leven, in goede en in slechte tijden. Momenten met een lach en een traan.....Die lach is er gelukkig ook nog, hij wind alle zustertjes om zijn vinger en weet bij allen een glimlach op hun gezicht te toveren. Hoewel als het hem niet zint, hij dat ook duidelijk weet te maken.....
Vandaag kon hij zijn hand, met heel veel concentratie, kracht en inspanning, bij zijn mond krijgen. Zijn armen optillen gaat ook iets beter. De kracht is er wel, ook in zijn benen, nu het gevoel en de controle erover nog. In zijn handen heeft hij helaas nog geen gevoel....

Een mens krijgt soms veel te verwerken
Plots kijk je anders tegen het leven aan
Dan is het goed om te weten
Dat velen met je zijn begaan

De kracht van het woord kan steun geven
Het ontneemt verdriet niet helemaal
Maar het kan de pijn wel wat verzachten
En dat op zich is heel speciaal!

Iedereen bedankt voor jullie steun, lieve reacties en medeleven. Dit doet ons zeer goed!

Barbara