Vandaag huil ik zonder tranen
En lach ik zonder geluid
Ik heb geen make- up op
Maar wat maakt dat nou nog uit
Al het witte is nu zwart
En het water is nu droog
Het is een harde waarheid
En ik zou willen dat ik loog
Wanneer komen er weer tranen?
Wanneer komt er weer geluid?
Wanneer draag ik weer mascara?
Want dat maakt echt wel uit!
Wanneer wordt zwart weer wit?
Wanneer wordt het water weer nat?
Wanneer komt het antwoord?
Want ik ben het nu wel zat...
Ik wil weer lachen met een schater
En weer nat worden van het water
Ik wil weer huilen met echte tranen
En weer een weg kunnen banen
Door de donkere wolk,
Zo richting de zon
Ik wou dat iemand
Toveren kon....
Prachtig gedicht weer, een kippenvel moment Barbara.
BeantwoordenVerwijderenDikke kus van je vader en moeder.
Even wachten nog dan komen we er aan ;)
BeantwoordenVerwijderenZo veel in je hoofd en het blijft maar gaan
BeantwoordenVerwijderenEen hele dag maar malen het niet kunnen laten gaan
Het zijn zorgen, zorgen over hoe is het over maanden
Vergeten is menselijk en dus ook een van jouw daden
Want vandaag en morgen zijn er eerst nog en vast nog veel meer.
Over maanden weet je pas van hoe wat en wanneer
Dus leef de dagen en wacht wat de toekomst geeft
En put kracht uit alles wat je dagelijks beleefd.
Dat er wordt gevochten voor een goed herstel door jullie allemaal.
Is bijzonder mooi , al lijkt het soms zo normaal.
XX
Hier ben ik even stil van......
VerwijderenHeel mooi Rob!
Dank je wel. Xx
Ik wou dat ik kon toveren.
BeantwoordenVerwijderenDan toverde ik alle jullie zorgen weg.
Dan toverde ik een dikke glimlach op jullie gezicht.
Jammer maar helaas............... ik kan niet toveren.
Maar houd moed.
Wonderen bestaan.
Maar houd kracht.
Wonderen bestaan.
Wonderen.... die moet je stil omvatten met je handen en je hart.
xxx uit vinkenbuurt