Dag 8

20 jaar samen.....
Met heel veel zonneschijn ...
Af en toe een sluier wolkje
Maar dat bliezen we samen altijd snel weer weg....
Nu een hele grote donkere wolk...
Wie helpt  ons met blazen?

Vandaag was er weer een dieptepunt. Zoals die er elke dag weer is. Elke dag om 20.00 uur als we afscheid moeten nemen van elkaar.....wat een rot gevoel, elke dag weer, om mijn mannetje te moeten achter laten in het ziekenhuis. Om alleen naar huis te gaan....te weten dat ik dat grote bed in mijn eentje nooit kan vullen....
Samen,
Maar toch alleen.....

Maar....er waren uiteraard ook weer hoogte punten vandaag! In het begin had Yb nog een belletje naast zijn hoofd zitten. Als hij dan hulp nodig had van een zuster, kon hij die met zijn hoofd aan tikken, zodat de bel afging. Nu heeft hij aan zijn bed een bel zitten die hij met zijn hand aangetikt krijgt! Super toch!
Vandaag waren onze lieve vrienden Anne en Christa op bezoek. Wat voelde het toch fijn om deze lieve mensen bij ons te hebben....
Ook vandaag heeft Yb op zijn troon gezeten. De tweede keer was vanavond. We zijn zelfs even een stukje gaan rijden. Even weg uit die kamer, weg van de afdeling, weg van die 7 de etage.....
Ik heb hem even de buitenlucht laten opsnuiven en laten genieten van het avond zonnetje!
Ook al waren het maar 10 minuutjes, het waren de mooiste 10 minuutjes van afgelopen week!

Welterusten,

Barbara